-20 graden trotseren in Turkije

Hoe gaat het met jullie?

Bart: “We hebben de afgelopen weken de winter in Turkije getrotseerd. We kwamen voor de zon en hebben ironisch genoeg de meest extreme winter ooit meegemaakt. Ons doel was Erzurum, de koudste stad van Turkije waar -20 graden niet ongewoon is. Hier konden we ons visum voor Iran regelen. Met ruim 1.200 km voor de boeg, moesten we door het bergachtige binnenland. We vertrokken vanuit Antalya, 15 graden aan de kust, richting Cappadocia. Hier werden we de eerste nacht direct verrast door een dik pak sneeuw van 30 cm.”

Hoe kwamen jullie op het idee om dit te gaan doen?

Annelouc: "Cappadocia is een van de bekendste bestemmingen van Turkije en niet zonder reden. Een sprookjesachtig landschap van rotsen en kleuren. En in ons geval bedekt met een dik pak helderwitte sneeuw. We hebben prachtige wandelingen gemaakt door de talloze valleien, met Ted in de sneeuw gespeeld en de warmte van een klein familiehotel opgezocht. We hielden het weer nauwlettend in de gaten. Wegen worden in deze winterse omstandigheden regelmatig afgesloten. Op een zonnige dag zetten we onze reis voort richting Kayseri.”

Hoe overleef je reizen met de auto als het buiten -20 graden is?

Annelouc: "De afgelopen weken hebben we heel anders gereisd dan normaal. Het leven in de daktent werd een uitdaging met deze temperaturen. We hebben onze toevlucht gezocht in hotels. Dat voelde als een enorme luxe en vroeg ook om een omschakeling. In elke ruimte stond de kachel hard te gloeien, dat waren we helemaal niet meer gewend na al het buiten slapen.”

Bart: "We hadden geen idee hoe Ted zou reageren op de enorme kou. We lazen onszelf in via Google en vroegen het aan de mensen om ons heen. Wat moet je wel en niet doen? Al snel leerden we dat het warmdraaien van de auto (20 minuten) geen overbodige luxe is. Hij startte, tot onze trots, elke dag. In de avond parkeerden we hem zo beschut mogelijk en de water jerrycans gingen mee het hotel in. De winterbestendiger ruitenvloeistof bevroor direct op de ruit en de kachel in de auto stond op maximaal.”

Hoe bepalen jullie de route?

Bart: “We informeren bij locals of de wegen op onze route begaanbaar zijn. We leerden al snel dat iedereen heftig met zijn hoofd begon te schudden als we de stad ‘Erzurum’ lieten vallen. “Oh no!”. Als we het iets kleiner maakte, tot de volgende grote stad, klaarden de gezichten op “Yes, easy easy”. Zo reden we steeds in overzichtelijke etappes.”

Wat was het meest bijzondere moment de afgelopen tijd?

Annelouc: "Tijdens ons verblijf in Cappadocia hebben we veel gewandeld. Soms was het lastig navigeren door de sneeuw die gevallen was. Door de rotsachtige omgeving kon je in de vallei gemakkelijk verkeerd stappen waardoor je meters naar beneden valt. Op een ochtend vonden we verse voetstappen die de vallei in gingen, hierdoor konden we een veilige route lopen. Het was er muisstil, de zon scheen volop en het uitzicht was adembenemend. We hebben tien km gewandeld, maar het voelde als 25 km.”

Bart: "De laatste etappe van Sivas naar Erzurum betrof een bergpas van 2100 meter. Het was een zonnige dag en we begonnen vol goede moed. Op de pas kwamen we in een sneeuwstorm terecht en het zicht was enorm slecht. De weg bedekte zich al snel met een laag sneeuw. Gaan we het halen? We vonden het allebei wel mooi. Dit was een beetje wat we verwacht hadden. Na een uur stapvoets te hebben gereden, zagen we de zon weer doorkomen. We konden onze reis zonder problemen voortzetten.”