Veel mensen dromen ervan, slechts een paar doen het: voor een langere periode de auto pakken en wel zien waar je uitkomt. Bart en Annelouc durfden het aan en reden begin april weg in hun Toyota Land Cruiser. Inmiddels zijn ze aangekomen in Albanië. Tijd voor een update!
Offroad in de Balkan
''Voor Ted is Albanië een feestje''
Jullie zijn in Albanië! Hoe is het daar?
Annelouc: “Super! Dit is onze derde week hier en we genieten van de cultuurverschillen. We rijden hier grotendeels offroad en het leuke is dat je overal mag wildkamperen. De mensen zijn enorm vriendelijk, blij om ons te zien en het eten is verrukkelijk. Naar dit avontuur waren we opzoek. Ook in Albanië groeit het toerisme: er wordt geïnvesteerd in de infrastructuur en steeds meer locals zien in dat een kleine camping een leuke business is. Wij houden van het kleinschalige, en zijn hier dus op het juiste moment.”
Hoe waren de afgelopen weken?
Bart: “Nadat we mijn ouders hebben bezocht in Italië, vlogen we terug naar Nederland voor ons COVID-vaccin. Daarna heb ik bij het Gardameer met Team Laméco het EK 18ft Skiff gezeild. Na het EK was het weer tijd om onze reis op te pakken. We hebben prachtige hikes gemaakt in de Dolomieten en het was goed toeven aan de kust van Triëst. Vervolgens zijn we richting de Balkan gereden. In Montenegro hebben we twee vrienden opgezocht met wie we een roadtrip naar Albanië maakten.”
Hoe doet Ted het?
Annelouc: “Voor Ted is Albanië een feestje. Offroad komt-ie goed tot zijn recht. Dat biedt vrijheid en zorgt ervoor dat we op de meest magische plekken slapen. Bijvoorbeeld in een vallei in de bergen van Theth National Park, omringd door natuur. Op zulke momenten voel je je nietig, de natuur is overweldigend. Diep in de bergen vind je weinig toeristen. We kunnen gemakkelijk contact maken met de lokale bevolking. Deze gesprekken gaan met handen en voeten, we oefenen de 5 woorden Albanees die we kennen.”
Is offroaden niet spannend?
Bart: “We hebben af en toe zweethandjes in de auto. Als de weg ineens steil omhoog blijkt te gaan, met een steile afgrond en losliggende stenen. We grappen dan naar elkaar: ‘Zitten we weer op de gevaarlijkste wegen van de wereld?’. Met 637.400 kilometer op de teller pruttelt Ted rustig door, dat geeft vertrouwen. We stappen vaak uit de auto om de situatie beter in te kunnen schatten, om bijvoorbeeld te kijken naar de bodemvrijheid, de ruimte om de auto heen en naar laaghangende takken. We hebben geen haast. Better safe than sorry.”
Helpen de locals je een beetje?
Annelouc: “Gisteren waren we verdwaald in de bergen en strandden we op een doodlopende weg. Vanuit de twee huisjes die er stonden, kwamen de nieuwsgierige bewoners naar buiten. Ze vroegen of alles oké was en hielpen ons weer verder. ‘Maar, eerst een kop koffie!’ riepen ze enthousiast. Zulke ontmoetingen zijn hartverwarmend. Vaak staan we langs de kant van de weg om de bandenspanning aan te passen. De motorkap staat dan open. Iedereen die langsrijdt, checkt altijd even vriendelijk of we geen pech hebben. En wij steken dan vrolijk onze duim omhoog.”
Ervaringen om niet snel te vergeten ...
Bart: “Zulke ervaringen staan op je netvlies gebrand. Het lijkt soms wel alsof mensen die minder hebben, meer delen. Daar kunnen wij nog veel van leren. Soms kan het ook intens zijn als mensen om je auto heen staan en, vaak goedbedoeld, je aandacht willen. We leren steeds beter om dichtbij onszelf te blijven in zulke situaties, en ons niet direct mee te laten slepen. We pakken eerst onze eigen rust door te checken of wij en Ted oké zijn. Zo komen we niet ineens voor verrassingen te staan en blijven we goed met elkaar communiceren.”
Zijn jullie een goed team?
Bart: “Zeker! We zorgen goed voor elkaar. Zelfs na acht jaar leren we elkaar beter kennen. In spannende situaties is het belangrijk dat we een team blijven. Dat lukt goed omdat we ‘gedoe’ direct uitspreken. Dingen kunnen niet door blijven sudderen. Angst is vaak niet rationeel en daarmee moeilijker voor de ander te begrijpen. Wat helpt, is om het moment even te laten gaan en er later op te reflecteren. Soms makkelijker gezegd dan gedaan. Ook voor Ted wordt goed gezorgd. Elke ochtend gaat de motorkap open en lopen we een rondje om de auto. Dit is echt routine geworden.”
Hoe ziet de komende maand eruit?
Annelouc: “Na Albanië gaan we naar Griekenland, onder andere naar het eiland Corfu. We hebben het idee om daarna richting de bergen van Bulgarije en Roemenië te gaan. Hoe het echt gaat lopen, hangt af van de temperaturen. Het is momenteel erg warm in het zuiden en helaas zijn er veel bosbranden. We kijken ernaar uit om weer bij te dragen aan een mooi project. We zijn nu 4 maanden onderweg en beseffen ons hoe bijzonder het is dat we deze reis maken.”
Lees meer
