Esther Vergeer

“Veranderingen of bepaalde situaties kunnen soms heel zwaar zijn. Maar uiteindelijk kies jij hoe je hiermee om gaat. Hoe je omgaat met de mensen om je heen waarvoor je wilt vechten. Ook in mijn leven zijn er veranderingen geweest, waardoor ik belangrijke keuzes moest maken. En bewuste keuzes die daarop volgde. Keuzes die leidde tot goud, die leidde tot een prachtige dochter en die mij helpen om mijn ambities op het gebied van de ontwikkeling van de paralympische sport na te jagen. Durf ervoor te gaan als dat goed voelt!”

Rond haar twaalfde begon Esther bij tennisvereniging Cromwijck in Woerden. "In het revalidatiecentrum had ik geproefd van tennis, en een vriendin van mij zat bij die vereniging, dus een en een is twee. Wat ik me van die tijd herinner, is dat ik na een training echt uitgeput en met tintelende armen op de bank lag. In het begin had ik natuurlijk nog niet zoveel armspieren. Het betekende in elk geval dat mijn trainer mij destijds niet met fluwelen handschoentjes aanpakte. Dat vind ik nog steeds een prettig idee."

Rond haar twaalfde begon Esther bij tennisvereniging Cromwijck in Woerden. "In het revalidatiecentrum had ik geproefd van tennis, en een vriendin van mij zat bij die vereniging, dus een en een is twee. Wat ik me van die tijd herinner, is dat ik na een training echt uitgeput en met tintelende armen op de bank lag. In het begin had ik natuurlijk nog niet zoveel armspieren. Het betekende in elk geval dat mijn trainer mij destijds niet met fluwelen handschoentjes aanpakte. Dat vind ik nog steeds een prettig idee."

Als rolstoeltennisster was ze jarenlang het gezicht van paralympische topsport. En haar leven draait nog steeds grotendeels om de paralympische sport. “Als chef de mission wil ik alle individuele sporters tot één hecht team smeden”. Haar boodschap is dat je ook met een beperking een gelukkig leven kunt hebben. Ze is daar zelf het bewijs voor. “Of ik wel eens baalde van mijn handicap? Heel soms, maar nooit lang. Als iets mij niet lukte, maakte de boosheid al snel plaats voor bewijsdrang. Ik wilde laten zien dat het mij zou lukken. Dat is nog steeds mijn drijfveer.”

“Toen ik jong was, waren gehandicapte topsporters nauwelijks bekend. Ze kwamen nooit op televisie. Ik had toen graag helden gehad in wie ik mij kon herkennen. Als chef de mission zie ik het als mijn taak onze paralympische helden het podium te geven dat ze verdienen. Ik hoop dat er bij de Paralympische Zomerspelen in Tokyo in 2021 veel nieuwe topsport helden met een beperking bijkomen. Die zijn belangrijk voor gehandicapte kinderen. Ze kunnen uit deze rolmodellen kracht en moed putten.”