De Hi Ace uit 1995 van Pieter en Nellie van der Loo uit Deurne is er eentje met karakter. Begonnen als gezinsauto, vervolgens omgebouwd tot camper en inmiddels multi-inzetbaar voor familie en vrienden. “Er staat al 496.000 kilometer op de teller, maar volgens de garage kan daar nog gemakkelijk 400.000 km bij. Het is echt een oersterk werkpaard!”

Terreinwagen

Het begon allemaal in 1995. Pieter en Nellie waren op zoek naar een andere gezinsauto. Eentje waar het hele huishouden in kon en waar ze lekker mee konden toeren tijdens vakanties. Pieter: “De keuze voor Toyota was niet moeilijk. Ik reed daarvoor ook in Toyota-busjes en was zeer te spreken over de kwaliteit. Omdat we graag de bergen in gaan, zochten we een auto met 4WD en hoge/lage gearing – een speciale versnelling voor terreinwagens. Het werd deze Hi Ace, met dubbele cabine en bovendien financieel aantrekkelijk qua wegenbelasting.”

Fiscale maatregel

De Hi Ace bleek een schot in de roos. Probleemloos reed Nellie tien jaar op en neer naar haar werk, zo’n zeventig kilometer per dag. En ging het gezin op vakantie? Dan werd de Hi Ace helemaal volgeladen: met drie fietsen op het dak, een kano ernaast en soms zelfs nog een caravan erachter. “We hebben enorm genoten die jaren. In 2006 greep de fiscus echter in en verdween het grijze kenteken voor particulieren. We lieten hem daarom ombouwen tot mini-camper. Dat scheelde heel wat wegenbelasting. De kilometerstand stond destijds op 360.000 kilometer.”

Oog voor onderhoud

“Zo’n kilometerstand bereik je natuurlijk niet zomaar”, voegt Pieter toe. “Goed onderhoud is essentieel en daar ben ik zeer trouw in: ik zorg dat hij altijd goed in de was staat en elk jaar gaat hij voor een onderhoudsbeurt naar garage Oostendorp in Helmond. Daar werken nog echt goede monteurs. In de winter staat hij buiten onder een hoes, want hij is kwetsbaar voor zout en weersinvloeden. Ik gebruik hem dan alleen bij goed weer, bijvoorbeeld om even hout te halen. Inmiddels staat er trouwens al 446.000 kilometer op de teller.”

Rode lampjes

Over een mooie anekdote hoeft Pieter niet lang na te denken. “Afgelopen jaar stonden we in de Franse Alpen op zo’n 1.800 meter hoogte, toen er ineens vier lampjes gingen branden! Dat had ik in 23 jaar nog niet meegemaakt. Alles aan de motor was nog origineel, er was nog nooit iets vervangen.” Pieter belt met de ondersteunde service van Toyota en krijgt vervangend vervoer. Ook belt Pieter met garage Oostendorp. “Eén van de oudere monteurs wist meteen wat er aan de hand was: de koolborsteltjes waren te kort geworden om de accu op te laden.”

Dankbare campers

Een paar dagen later zijn Pieter en Nellie terug in Nederland en laten ze de Hi Ace repareren. Inderdaad, het zijn de koolborsteltjes. “De monteur zwaaide ons uit met de veelbelovende woorden: ‘Over 400.000 km zien we je wel weer terug.’” In de meeste gevallen is het echter Pieter die andere campers uit de brand helpt. “In Frankrijk heb ik menig 4-tonner uit het zand getrokken, dat kon dankzij die lage gearing en een oersterk onderstel. Het zorgde bovendien voor spektakel op de camping!” Lachend voegt hij toe: “Daar hebben we wel wat flesjes wijn aan overgehouden!”

Bosbouw

Hoewel Pieter nu 75 jaar is, rust hij allerminst op z’n lauweren. “Ik heb 35 jaar in het basisonderwijs gewerkt en kon op m’n 56e met vervroegd pensioen. Sindsdien fungeert de Hi Ace zo’n tien tot vijftien weken per jaar als vakantieauto.” Het liefst trekken Pieter en Nellie de natuur in, op zoek naar avontuur. “We zijn allergisch voor steden. Geef ons maar oceanen, bergen en meren. Als hobby werk ik in de bosbouw. Dan laad ik de zaagbok in en een kruiwagen en rijd ik over de velden naar het bos. Prachtig vind ik dat.”

Familiestuk

Verhuiswagen, vakantiewoning, andere campers uit het zand trekken. De Hi Ace vervult inmiddels vele functies en hoort volgens Pieter helemaal bij de familie. “Ook de kinderen en kleinkinderen kloppen regelmatig aan wanneer er iets vervoerd moet worden. Af en toe kloppen zelfs mensen aan die de Hi Ace willen overkopen, zoals laatst een missiepost uit Afrika. Die wilden best wat neerleggen. Maar ik neem uiteraard geen afscheid van mijn auto. Het is een uniek voertuig waarvan er slechts één in Nederland rijdt en dat is die van ons: ons huisje op wielen!”